یک چیز خوب کوچولو - گفتمان برتر

با ما همراه باشید و درباره وبلاگ هیچکس بیشتر بدانید.

کتاب مقدمه ای به قلم ویلیام آبراهامز سرویراستار این مجموعه دارد که تنوع در موضوع، سبک، شخصیت ها و شیوه روایت را از ویژگی های این داستان ها برشمرده و چنین داستان هایی را دلیل بهبود بازار چاپ داستان کوتاه در جهان و مناسب برای خوانندگان معتاد به داستان می داند. در ابتدای هر یک از داستان ها خلاصه ای دربارۀ زندگی، سبک و آثار نویسندۀ همان داستان در اختیار خواننده گذارده شده که به خودی خود ارزشمند و قابل توجه است. یک چیز خوب کوچولو؛ اگر موش خرما می توانست چوب را رها کند؛ شهر؛ زندگی من در جلد یک طوطی خاکستری افریقای غربی؛ پونرها؛ سگ های باغ رِنوآور و کار عناوین داستان های این مجموعه است که با ترجمۀ لیدا طرزی به مخاطب عرضه شده اند.

اگر چه در مقدمه ذکر شده که داستان های این کتاب متنوع اند و تنوع راه را برای یافتن داستان های غیرقابل پیش بینی هموار می کند و در جای دیگر اشاره می شود که این روایات به طرز صادقانه و کاملاً غیرمستقیم واقعیت های زندگی معاصر همچون غم، بی پناهی، پوچی، عشق، تمنا و حتی لحظاتی نادر از خنده را منعکس می کنند، اما می توان گفت وجه مشترک هر هفت داستان این مجموعه تنهایی است. تنهایی موضوعی است که نه تنها وقتی در این کره خاکی با پدیده هایی چون بیماری و پیری و کار اجباری و مشکلاتی از این قبیل ترکیب می شود عرصه را بر انسان تنگ می کند، بلکه حتی می توان از تلفیق آن با اسارت برای موجود دیگری غیر از انسان نیز قصه ای خواندنی رقم زد. چنانکه لی بوچانان بینن خانم نویسنده آمریکایی که اتفاقاً به وکالت و انجام فعالیت های حقوقی نیز مشغول است، در داستان زندگی من در جلد یک طوطی خاکستری افریقای غربی از زبان یک پرنده سخنگوی اسیر در قفس انسان ها نوشته است: یک وقت هایی که آقا و خانمم کیفشان کوک بود و من می خندیدم، آنها حیرت می کردند. نمی دانستند خنده طوطی ها یک جور گریه است. نمی دانستند ما می خندیم تا درکمان از جهان فرو نریزد. خندۀ من یک خندۀ توخالی است، یک صدای ترسناک و نفرت انگیز که ذره ای نشاط و شادی در آن نیست...

کتاب یک چیز خوب کوچولو (برگزیدگان جایزه اُ. هنری) با ترجمه لیدا طرزی به بهای 25هزار تومان در 120 صفحه توسط نشر کتاب نیستان منتشر شد.