قزوینی ها و آداب ورسوم عزاداری برای سیدالشهدا (ع)
به گزارش گفتمان برتر، همه ساله در شب و روز شهادت امام حسین (ع) دسته های عزاداری به امامزاده حسین (ع) قزوین می روند و عزاداری می نمایند که در حال حاضر بعضی از این رسوم دیگر اجرا نمی گردد.

به گزارش خبرنگاران، از گذشته های دور دسته های عزاداری در شهر قزوین با علامت، بیرق، کُتل و طَبَق چراغ شب و ظهر عاشورا به امامزاده حسین (ع) و شب تاسوعا نیز به امامزاده سلطان سید محمد می روند که در گذشته مسیرها در هر شب معین و نسبت به حال حاضر منظم تر بود.
در گذشته شهر به دو بخش تقسیم می شد که این دو بخش رقابت های مختلفی داشتند و هر کدام بر اساس اعتقادات خود سوگواری می کردند.
در حال حاضر در مراسم عزاداری طبق کشی و علامت کشی مشاهده می شود که در بعضی شهرها به طبق، حجله نیز می گویند که حجله ای نورانی است و با سر حمل شده و جلوی دسته حرکت می نماید؛ این طَبَق چراغ ها در گذشته برای روشن کردن زیر پای عزاداران در شب کاربرد داشت ولی امروزه باوجود برق حمل طبق کاربردی ندارد.
در گذشته در روز عاشورا محلات قزوین به امامزاده حسین (ع) نزدیک بودند و دورترین دسته های عزاداری از محله شیخ آباد به امامزاده حسین (ع) می آمدند؛ در حال حاضر محلات زیادی به شهر افزوده شده است و حرکت دسته ها از محلات و رسیدن آن ها به امامزاده حسین (ع) تا غروب عاشورا طول می کشد.
درگذشته دسته های عزاداری به امامزاده حسین (ع) رفته و در راه طبل و سینه می زدند و از درب پشتی امامزاده حسین (ع) که به گلزار شهدا باز می شود بازمی گشتند و پس از خروج از امامزاده حسین (ع) نوحه ها نیز تغییر پیدا می کرد به عنوان مثال وای حسین کشته شد- شیر خدا کشته شد، ضمن اینکه با خروج از امامزاده طبق چراغ ها را بر روی چرخ آورده و علم ها نیز پایین آورده می شد و هیئت ها به مساجد می رفتند و عزاداران پذیرایی می شدند و افرادی که نذر داشتند ظهر عاشورا در مساجد نذری می دادند.
بعد از غروب، شام غریبان شهدا شروع شده و دو بیرق به صورت افقی بین دو دسته حرکت می کرد و دو دسته دو نوحه می خواندند که دسته پیشین نوحه فاطمه بیا امشب دشت کربلا بنگر- بی کفن حسین است روی نیزه ها بنگر را خوانده و سپس می نشست و دسته دوم با حرکت نوحه شه بی کفن است امشب- عریان بدن است امشب- انگشتر شاه دین- دست دشمن است امشب را می خواند و حرکت می کردند و پس از سرانجام نیز می نشستند و بدین ترتیب دودسته حرکت می کردند؛ که در حال حاضر بسیاری از این رسم ها از بین رفته است.
سوگواری در محوطه امامزاده علی اصغر زرآباد نیز به گذشته های دور بازمی شود و در آن آیینی به نام شور دریافت است که از شب عاشورا تا طلوع خورشید روز عاشورا دسته ها به امامزاده رفته و دور درخت خونبار زرآباد گروه های سینه زنی تشکیل می دهند که هیجان و شور شکل می گیرد.
در سایر مناطق استان قزوین نیز هیئت ها و دسته ها عزاداری از شب عاشورا به نزدیک ترین امامزاده رفته و صبح عاشورا دسته های عزاداری وارد روستا می شوند.
منبع: خبرگزاری ایسنا