چرا شخصیت های کارتونی لباس های تکراری می پوشند؟ - گفتمان برتر

درست مانند لباس لیسا سیمپسون که به شکل یک توپ بدمینتون است یا ترکیب پیراهن سفید و شلوار سبز پیتر گریفین در سریال مرد خانواده (Family Man) و حتی شخصیت های ایرانی مثل کلاه قرمزی، تمامشان همواره لباس های تکراری می پوشند. اما چرا این طور است؟ پاسخ بسیار منطقی تر از آن چیزی است که فکرش را می کنید و ترفندی است که از شخصیت های بنیادین و محبوب انیمیشن های اولیه نشات می گیرد.

در کارتون های اولیه شخصیت هایی مانند فلیکس گربه و میکی ماوس همواره دستکش های سفیدی به دست داشتند تا الگوی ساده ای برای خالقانشان فراهم نمایند و استفاده طولانی از لباس واحد هم یک کد دیگر بود. شخصیت ها همواره لباس های تکراری می پوشند چون این کارِ انیمیشن سازی صحنه ها را بسیار آسان تر می نماید، در حالی که تغییرات در لباس زمان بیشتری طلب می نماید. با این حال و با گذشت زمان لباس های تکراری به دلایل مختلفی ارزشمند شدند، مثل زمانی که شخصیت های کارتونی محبوب پا را فراتر از صفحه نمایش گذاشتند، ارزش بازاریابی پیدا کردند و وارد قفسه های عروسک فروشی ها و کالاهای تبلیغاتی شدند.

لباس های بعضی از محبوب ترین شخصیت های کارتونی و انیمه های مدرن بسیار متنوع هستند.

به نظر منطقی می رسد که شخصیت های انیمیشنی در جهانی جاسوسی و ماجراجویی بیش از یک مدل لباس بپوشند. مثلا سریال پیروز دیزنی یعنی کیم پاسیبل (Kim Possible) را در نظر بگیرید. کیم یک جاسوس است که به دور جهان سفر می نماید و احتمالا به لباس هایی بیشتر از یک بلوز مشکی کوتاه و شلوار کتان سبز در حین ماموریت و برای مناسبت ها احتیاج دارد، درست مثل جیمز باند. همین موضوع را می توان درباره کارتون جاسوس های تمام عیار! (Totally Spies) محصول سال 2013 گفت که سه قهرمان اصلی آن همواره مجموعه ای از لباس های متنوع و رنگارنگ و البته خاص خودشان را به تن دارند؛ سبز برای سم، قرمز برای کلاور و زرد برای الکس.

خواندنی ها

15 کارتون برتر دهه 2000؛ از باب اسفنجی تا انیمیشن مرد عنکبوتی

به زمان حال که برگردیم می بینیم در بعضی از محبوب ترین انیمه های سال های اخیر سعی شده است که قهرمانانشان از لحاظ ظاهری بسیار شایسته به نظر برسند. مثلا مدرسه قهرمانانه من (My Hero Academia) که در آن شخصیت اصلی یعنی ایزوکو میدوریا از زمان شروع پخش انیمه در سال 2016 لباس های متنوع زیادی پوشیده است. کارتون های دیگر مثل بلیچ (Bleach) هم جسارت به خرج دادند تا مهارت های انیماتورها را به چالش بکشند و به شخصیت هایشان بیش از یک لباس بپوشانند.

با این حال معمولا اینطور است که کارتون ها از لباس به عنوان امضا و مشخصه فهرمانانشان استفاده می نمایند. تصمیمی که کار را هم برای خالقان و هم برای مخاطبان بسیار آسان تر می نماید. بعلاوه مزیت دیگری وجود دارد که با داشتن یک لباس ثابت برای شخصیت های کارتونی، در زمان فراوری صرفه جویی می گردد که در فروش انبوه بسیار تاثیرگذار است.

لباس های تکراری یاری قابل توجهی به فروش کالاهای تبلیغاتی می نمایند

وقتی شخصیت های کارتونی به مقدار کافی محبوب می شوند که بتوان از آن ها کالا فراوری کرد، بهتر است که ظاهر ثابتی داشته باشند و از همین روی داشتن یک لباس تکراری کافی است. تمام شخصیت های سیمپسون ها لباس های مختلف برجسته ای دارند که معمولا فقط گاهی اوقات برای رویدادهای خاص تغییر می نمایند. این موضوع باعث می گردد که اسباب بازی ها، لباس ها و هر نوع وسیله دیگری که می تواند بر روی آن تصویر مثلا هومر سیمپسون حک گردد، به راحتی به فروش برسد.

او تنها کسی نیست که تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته است. شخصیت های کتاب های کمیک و لباس های فوق العاده شان ساختن جهانیی که در آن حضور دارند را آسان تر نموده اند، تا جایی که هالک را به ندرت در چیزی به جز شلوار بنفش نمادینش می بینیم و لباس ولورین همواره زرد و سیاه است و لباس نمادین قرمز و آبی سوپرمن همواره به راحتی قابل شناسایی است، حتی اگر جیمز گان تغییراتی در نسخه لایو اکشنش ایجاد نموده باشد.

خواندنی ها

10 کارتون معروف دهه 1990 از گربه سگ تا باب اسفنجی محصول نیکلودئون

با اینکه این فرآیند خلاقانه نوعی میانبر (شما بخوانید تنبلی و کم کاری) محسوب می گردد، اما نمی توان انکار کرد که لباس های تکراری شخصیت های کارتونی به ماندگاری و محبوبیت آن ها یاری نموده است. بارت ممکن است از پوشیدن مداوم بلوز نارنجی و شلوار آبی اش ناراحت باشد، اما در مقایسه با بقیه ما، او در موقعیت راحت تری واقع شده است. 37 سال است که لباس او هرگز از مد نیفتاده و به احتمال زیاد هرگز هم چنین اتفاقی نخواهد افتاد.

منبع: slash/film