پاداش دهن کجی به جشن های مردمی - گفتمان برتر

با وبسایت سازمان نظام مهندسی همراه باشید.

گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران؛ جشنواره تئاتر فجر با همه فراز و فرود ها و حاشیه های قبل و بعد از اجرای آن به سرانجام رسید. جشنواره ای که به نحوی مهمترین رویداد، جشن و دورهمی تئاتری های کشور به شمار می آمد، ولی به دلیل حادثه سقوط هواپیمای اکراینی و کشته شدن عده ای از هم وطنانمان در این حادثه دلخراش، عده معدودی از هنرمندان به بهانه همدری و احترام به خانواده های جانباختگان این حادثه، پروژه شکست خورده تحریم جشنواره را کلید زدند و به جای دوشادوش در کنار مردم بودن، در خانه و در صفحه های مجازی خود جشنواره را تحریم و مردم را تنها گذاشتند؛ که البته این پروژه تحریم با حضور بیشتر هنرمندان و استقبال مردم از جشنواره های تئاتر و فیلم فجر عملا با شکست سختی روبرو شد.

با این داستان و روایتی که گفته شد، احتمالا آشنا و در خبر ها از آن آگاه، ولی قصه از آنجایی آغاز می گردد که تنها چند روز پس از اتمام جشنواره تئاتر فجر، شاهد آن هستیم که سالن های اصلی تئاتر شهر، که مکانی دولتی محسوب می گردد، میزبان همین عده ای از هنرمندان تحریمی جشنواره قرار می گیرد تا نمایش های خود را در بهترین سالن های پایتخت به اجرا بگذارند.

اینجاست که باید به مدیر کل هنر های نمایشی و همچنین مدیر مجموعه تئاتر شهر که حکم مدیریت خود را از همان مدیرکل می گیرد، دست خوش داد و که به جای در اختیار گذاشتن سالن های مجموعه تئاتر شهر به هنرمندانی که به احترام مردم و باقی هنرمندان، پای جشنواره ماندند، اجرا کردند و جایزه گرفتند؛ این سالن ها فقط چند روز پس از اتمام جشنواره، در اختیار هنرمندانی قرار می گیرد که همین جشنواره ملی را تحریم می نمایند، و با اعتماد به نفس بالا از بهترین سالن دولتی شهر برای اجرای خود استفاده می نمایند. چگونه است وقتی پای اجرا و نمایش و استفاده از سالن های دولتی و بیت المال که می رسد، همه با هم برادر و مهربان و همه چیز خوب است، ولی پای جشنواره به میا می آید و در کنار مردم که باید باشید، تحریم و نقش مخالف و اپوزیسیون گرفننتان گل می نماید. چرا برای اجراهایتان از سالن های خصوصی تئاتر استفاده نمی کنید؟

البته گله و شکایت اصلی نگارنده این متن از مدیران و سیاست ورزان اصلی این حوزه است که به دهن کجی عده ای اندک هنرمند به مردم و مهمترین رویداد تئاتری کشور، لااقل با زبان خودشان برخورد نمایند و اجازه استفاده از سالن های دولتی و بیت المال به همین راحتی در اختیار آن ها قرار نگیرد. استفاده از این سالن ها حق کسانی است که در روز های خوب و بد جامعه، همواره در کنار مردم و نظام قرار دارند و در این راه، متلک ها، حرف ها و سختی ها کشیده اند نه عده ای انگشت شمار هنرمند که در روز هایی که نیاز به حضور آن ها در کنار همین مردم است، اتفاقا عجبا که به بهانه همدردی با مردم، جشنواره ای مردمی را تحریم می نمایند و در روز های پس از آن، از همین سالن های دولتی و مردمی برای اجرا های خود استفاده می نمایند.