نگاهی به دشمنی بزرگ بوکاجونیورز و ریورپلاته به بهانه رویارویی در فینال لیبرتادورس؛ وقتی مرگ با خون شسته می گردد! - گفتمان برتر

به گزارش خبرنگاران، کشوری که مردمش ایتالیایی لباس می پوشند، اسپانیایی حرف می زنند و رویای فرانسه را دارند، صنعت و سیاست متلاطمی دارد و فوتبالی پرشور و دارای قابلیت فخرفروشی به کل قاره آمریکا! در بین تمام لوازم و اسباب افتخار، بوکاجونیورز و ریوپلاته، یک نمونه دست نیافتنی از نفرت، عشق، علاقه، تحمل و زشتی و زیبایی های جهان هستند. قرار است این 2 تیم برای اولین بار سوپرکلاسیکوی معروف شان را امشب (یکشنبه) در فینال معتبرترین جام قاره ای آمریکای جنوبی (لیبرتادورس) انجام دهند اما این، جام لیبرتادورس و فینالش نیست که به حساسیت بازی بزرگ افزوده. بازی بزرگ است که باعث شده جهت نگاه مردم اروپا، یک یکشنبه هم که شده از رزق و برق های فوتبال قاره سبز به سمت محله های جنون آمیز بوینوس آیرس و جام مهجور لیبرتادورس تغییر کند.

مردی که خود و مغازه اش را آتش زد!

از نبرد پرتخاصم بوکا و ریور قصه ها نقل شده و حتی گاردین دیدن این سوپرکلاسیکو را یکی از صد کار واجب هر فوتبالدوست قبل از مرگش طبقه بندی نموده اما چرا چنین نفرتی بین رقبا در جریان است؟ بوکا توسط ایتالیایی ها حومه بوینس آیرس تاسیس شد و از همان ابتدا به کارگران و طبقه فرودست جامعه پایتخت آرژانتین تعلق داشت؛ در حالی که باشگاه دیگر شهر یعنی ریورپلاته با سرمایه بزرگان شهر پا گرفت و به همین دلیل در گذر زمان لقب میلیونرها روی پیشانی اش نشست. پس نبرد این 2 تیم، جنگی طبقاتی در بوینس آیرس است؛ جنگ دارا و ندار. شاید به همین دلیل انتخاب مارادونا علاقه مند به چپ گراها، بوکا بود و در هر رقابت تا پای جای برای خوشحال کردن تیم محبوب کارگران فورکاویل می جنگید.

در آرژانتین بازیکن بزرگی نیست که مدتی هر چند کوتاه در یکی از این 2 غول بازی ننموده باشد؛ از مارادونا گرفته تا مارادونا نشده هایی مثل آیمار، اورتگا، سورین، ریکلمه، ساویولا و ... در این بین اما آتش هواداران تندتر از بازیکنان است. طبق گزارش های تایید نشده، این بازی در طول تاریخ با 96 هوادار کشته شده، خونبارترین بازی فوتبال جهانست. 23 دسامبر 1928 و در نهمین سوپر کلاسیکو تاریخ، برد 6 بر صفر بوکاجونیورز مقابل ریورپلاته در استادیوم بوکا پایتخت را به 2 قسمت تقسیم کرد. در همان دربی و بعد از برد پرگل بوکا، یک مغازه دار آرژانتینی هوادار ریورپلاته از فرط عصبانیت مغازه خود را به آتش کشید و سپس خودش را هم در میان شعله های آتش سوزاند! وقتی 13 سال بعد، 19 اکتبر 1941 استادیوم خانگی ریورپلاته نتیجه بازی 5 بر یک به سود میزبان را روی اسکوربوردش ثبت کرد، سبک زندگی میلیونرها تغییر کرد وهمه پلاک های 3 محله بزرگ بوینس آیرس، عدد 5 را نشان می داد!

روزهای نوین

در آرژانتین هر رئیس جمهوری برای نشان دادن مقبولیت و نگاه فوتبالی اش، مجبور است به این سوال پاسخ دهد که هوادار بوکاست یا ریور. جواب هر چه باشد، مکنونات سیاسی او را افشا می سازد. اگر بوکایی باشد، چپ گراست و اگر از ریور هواداری کند معلوم می گردد دل در گروی جهانی لیبرال و سرمایه داری دارد. این تنیدگی غیر قابل تفکیک بین سیاست و فوتبال تنها در بوینس آیرس و نزد هواداران این 2 تیم قابل تعریف و اثرگذاری است.

در سال های اخیر هر چند دشمنی 2 تیم فاز مدرن تری یافته اما هنوز از نشانه های قدیمی بهره می برد. مثلا وقتی سال 2011 ریورپلاته برای اولین بار در تاریخش به دسته دوم سقوط کرد، هوادارانش با پلیس درگیر شدند و نزاع های چند روزه خیابانی را در شهر بوینس آیرس به وجود آوردند. 65 نفر در میدان پایتخت مجروح شدند که 20 نفرشان ماموران پلیس بودند. حدود 3 هزارنیروی پلیس در سراسر پایتخت 24 ساعته به صورت آماده باش بودند! این اتفاق در کشوری که 70 درصد مردمش هوادار یکی از این 2 تیم هستند، چندان عجیب نیست. حالا ریور به سطح اول بازگشته و بوکا کماکان قدرتمند است. این بار فینال لیبرتادورس در بازی رفت به میزبانی بوکا، دویست و چهل و هفتمین دربی بزرگ یا همان سوپرکلاسیکو را رقم می زند؛ بدون اینکه تاریخ دشمنی 2 تیم ذره ای تکان خورده باشد. بدون اینکه جغرافیای ذهنی مردمی توامان عاشق، پرکینه، مهربان، عصبانی، خونسرد و پراسترس در مورد این جدال، تغییر نموده باشد.