بازی مرکب؛ بازی بی بازگشت! - گفتمان برتر

گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران- زهرا قربانی رضوان؛ سریال بازی ماهی مرکب به وسیله نتفلیکس تهیه و در این پلتفرم پخش شده است و مورد استقبال انبوهی از مخاطبان نهاده شد و توانست در صدر امتیازبندی قرار گیرد. روایت خلاق و ساختار صریح یکی از ویژگی های منحصر به فرد سریال است. این سریال فراتر از یک اثر سرگرم نماینده و بازی است و دیدگاه روانشناسانه دارد. طرح سریال در سال 2008 به وسیله هوانگ ونگ هیونگ نوشته شد و یک سال بعد فیلمنامه اصلی به نگارش عایدی.

داستان سریال بازی ماهی مرکب شامل بازی های بچه ها در دهه 1970 و 1980 کره است. یک بازی سنتی که افراد به دو دسته مدافعان و مهاجمان تقسیم می شوند. داستان بازی مرکب روایتی است از انسان هایی که به دلایل مختلف در زندگی به مسائل برخورده اند و احتیاج به پول دارند. آن ها بصورت ناگهانی دعوت به بازی عجیب و ناشناخته ای می شوند که در آخر جایزه فرد برنده 38 میلیون دلار است. این بازی در مکان نامشخصی برگزار می گردد و شرکت نمایندگان تا انتهای بازی باید در آنجا محبوس بمانند.

با ورود شرکت نمایندگان به سالن استراحت متوجه می شویم تعداد 456 نفر در این بازی شرکت نموده اند. بازی ها در هر مرحله قوانین خاص خود را دارند شرکت نمایندگان موظف به رعایت آن هستند در غیر این صورت دیگر زنده نمی مانند. تضاد برگ برنده ای برای این سریال است. تا قبل از شروع بازی کسی از چیزی خبر ندارد. بازی زمانی مجذوب نماینده می گردد که جریمه داشته باشد. اینجاست که هیجان بیشتر می گردد. ما از زاویه دید قهرمان داستان روایت را دنبال می کنیم. ساختار فضایی فیلم زمانی که در شهر هستند زندگی و نما ها معمولی است و از خلاقیت و نما های خاص تصویری و کارگردانی خبری نیست، اما تعجب و شگفت انگیزی داستان زمانی شروع می گردد که ما مکان بازی ها و اسکان شرکت نمایندگان را می بینیم. بازیکنان در فضایی تو در تو حرکت می نمایند و از پله های متصل به هم به محل مسابقه می رسند. نما های این بخش بیننده را به یاد نقاشی مورس اشر به نام نسبیت می اندازد. طراح صحنه با زیرکی تمام فضای خود را از نقاشی وام گرفته است. فیلمبرداری و کارگردانی خلاق در بخش مسابقات باعث خلق تصاویر و قاب های خلاقانه ای شده است.

سریال سراسر انباشته از نماد ها و نشانه ها است. علائم مربع و دایره و مثلث و رنگ های آبی، قرمز و سفید. با شروع نمای اول فیلم ما متوجه می شویم وارد دنیای بچه هاه، اما جدی شده ایم. شخصیت اصلی مردی است که پولی ندارد و از همسرش جدا شده و یک دختر دارد و حالا برای گذراندن زندگی از مادر خود پول می گیرد. او به فردی شرور قرض است. روزی بصورت اتفاقی مرد در مترو با فرد مشکوکی آشنا می گردد و کارت بازی را دریافت می نماید. شخصیت پردازی با زیرکی تمام صورت گرفته است. سوئونگ گی هون به عنوان پدری بدهکار به برترین صورت بازی خود را ارائه نموده است فرایند بازی او از قسمت اول و تبدیل شخصیت اش در قسمت آخر بسیار حرفه ای و ماهرانه به نمایش عایدی.

قهرمانی که برای هر تماشاگری احساسات اش و حیات زندگی اش ارزشمند است. او دلسوزانه پیش می رود و سعی دارد به افراد کمک کند. زمانی که باید کمک برای خود انتخاب کند به سراغ پیرمردی می رود که کسی حاظر نیست با او هم گروهی گردد. او برای زنده ماندن و کمک به دختر شرکت نماینده او را به فضای امن گروه خود دعوت می نماید. مرد در خاتمه برای برد حتی حاظر نمی گردد دوست خود را به قتا برساند تا جایی که ضد قهرمان از فداکاری او به رنج آمده و در زمین مسابقه خودکشی می نماید.

پارک هه سو به عنوان یک ضد قهرمان وارد می گردد. ابتدا مغز متفکر گروه است، اما در ادامه برای بقا و رسیدن به پول ها دست به هر کاری می زند. بیننده ابتدا مسائل او را به عنوان یک شخص فعال در جامعه در ک می نماید و او را در کنار شخصیت اصلی و قهرمان قرار می دهیم، اما با پیشرفت داستان تغییر شخصیت او را تبدیل به یک ضد قهرمان بد ذات می نماید. اوحتی به مرزی می رسد که کاراکتر علی او را رئیس و دوست خود خطاب می نماید، اما به وسیله او به کام مرگ کشیده می گردد. در ادامه می بینیم مردی که در بازی پل شیشه ای جلوتر از او نهاده شده و با توجه به شغل شیشه سازی اش کمک می نماید تا بقیه نجات پیدا نمایند در قدم آخر به وسیله پارک هه سو به پایین پرتاپ می گردد. این شخص تنها فقط خود را می بیند و تمام هدف اش به دست آوردن پول به هر قیمت است.

رنگ لباس سربازان مخصوص بازی و محافظ شرکت نمایندگان قرمز است و روی ماسک هر کدام علائم مربع، مثلث و دایره کشیده شده. رنگ قرمز نشان دهنده خون و دلهره است و ذات درونی کشنده آن ها را نمایان می نماید. سربازان با توجه به علامت های روی ماسک هایشان طبقه بندی می شوند. مربع مسئول است و مثلث ها سربازان و دایره درجه پایین تری دارند که مسئولیت حمل جسد ها را دارند. رنگ لباس شرکت نمایندگان فرم یک دست آبی و سفید است رنگ های آرامش بخشی که با فضای بچه هاه مطابقت دارد. اما همین آرامش در تضاد با خون تنش را توسعه می دهد. مسئول اصلی بازی یک ردای و ماسک سیاه رنگ دارد.

ما در نیمه اول سریال چهره ای او را نمی بینیم. او قاطع و جدی است. قوانین را خوب می داند و پایبند به آن است. در آخر متوجه می شویم این شخص سال های قبل خود هم یکی از شرکت نمایندگان مسابقه بوده و خوب بازیکنان را درک می نماید. بانیان اصلی برگزاری مسابقه افراد ثروتمندی هستند که صرفا برای تفریح و هیجان خود این رویداد را تشکیل داده اند. آن ها هرکدام با ماسک حیوانات ظاهر می شوند. در اصل ذات درونی آن ها در ماسک ها ظهور پیدا نموده است و تمام کوشش خود را می نمایند تا بازی را خطرناک تر و مجذوب نماینده تر برای خود نمایند. انسان هایی که بخاطر پول می جنگند، اما یا می برند یا می میرند.

مکان در هر شش بخش مختلف مسابقه با تکنیک های خاص طراحی شده است. گسترده بودن فضا به عظمت صحنه کمک نموده است. فضا نمایانگر دنیای بچه هاه و رنگ های اصلی و شاد است. اما به یکباره درونمایه نمایان می گردد و اینجاست که ترس به جان مخاطب می افتد و دلهره و تشنج با فضا و رنگ آرامش بخش صحنه در تضاد است و کارگردان اجازه پلک زدن به مخاطب نمی دهد. در ادامه فضا ها رو به رنگ تیره و سیاه می رود درست زمانی که خون های زیادی ریخته شده است و تمام شرکت نمایندگان قاتلان بد ذات شده اند. فضای گرم و آفتابی مسابقه اول در انتهای داستان تبدیل به فضای سرد و افسرده می گردد و فضاسازی باران و مه هم در ایجاد حس تنش کمک چشمگیری نموده است.

فیلمنامه سریال با استفاده از بازی های سنتی کره نوشته شده است. نویسنده سعی دارد تا سنت را در دنیای مدرن امروز به نمایش بگذارد و با استفاده از تضاد ها ساختار کلی فضای داستان را پیش ببرد.